Eten uit de hand die je haat - De staat van Israël en de status van Gaza.

De stake voor ViaLogica bij dit soort berichten heeft is het belastingeld wat met bakken naar de betrokken NGO's wordt gesluisd en waar veel te veel verdwijnt naar managers, tussenfiguren of rechtstreeks in de zakken van de terroristen die de conflicten veroorzaken waarvoor de NGO's dan weer nodig zijn om hulp te bieden. ViaLogica gaat hier dieper induiken.

In de soap die we ‘Midden-Oostenbeleid anno 2025’ noemen, speelt de staat Israël de hoofdrol als keiharde strateeg, terwijl Gaza langzaam uiteenvalt als decorstuk dat te vaak is hergebruikt. Er wordt gestrooid met cijfers, dreigementen, tactische stiltes en gesanctioneerde soepkeukens alsof het oorlog is - oh wacht, het is oorlog. Maar laten we het eens niet hebben over wapenleveringen of VN-resoluties. Laten we het hebben over iets veel fundamentelers: waar staan we moreel, politiek en menselijk in het conflict tussen de staat Israël en Gaza?

Hostages: moreel kompas of geopolitiek wisselgeld?
Beginnen we met de gijzelaars. Israëlische premier Benjamin Netanyahu maakte deze week een verrassende wending in zijn communicatie: “21 gegijzelden leven zeker nog. Drie… daar twijfelen we aan.” Alsof het hier om een potje stratego gaat, waarbij de exacte status van een ‘pion’ onder geheimhouding valt tot het moment van aanval.

Zijn vrouw Sara had eerder al gesuggereerd dat het aantal mogelijk lager ligt dan de officiële 24. Ex-president Trump bevestigde dat fluks - wellicht gebaseerd op diplomatieke informatie of een droom waarin hij met Mossad dineerde - en bracht zo onbedoeld paniek onder de families van de gijzelaars. Wat volgde was een bureaucratisch koorddansje tussen empathie, politiek schaakspel en internationale profilering. De hostages lijken zowel een onderdeel van de coalitiecrisis als van een echte reddingsoperatie.

Soep, brood en blokkade
Tegelijkertijd in Gaza: honger. Geen metafoor, geen beeldspraak.
Letterlijk honderdduizenden mensen met te weinig voedsel, nadat World Central Kitchen de pannen moest opbergen vanwege gebrek aan ingrediënten, brandstof, en politieke ruimte. 133.000 maaltijden per dag - weg. 80.000 broden — gestopt. Gaza is letterlijk door zijn meel heen.

Israël, ondertussen, wijst terecht met gestrekte vinger naar Hamas. “Zij pikken het eten,” klinkt het uit Jeruzalem. Het is helaas waar. En dus blijft de grens dicht sinds 2 maart, onder het motto: geen voedsel zonder controle. Geen brandstof, geen water, geen medicijnen. Gaza, als belegerde spreadsheet.
Is dit nu genocide? Nee absoluut niet, het is dwang in de hoop de Gazanen zoveel ellende te bezorgen dat de beginnende opstand tegen Hamas doorzet.
Als Israël genocide wil dan is dat binnen 24 uur geregeld. Gewoon de wijken waar de Gazanen bij elkaar zitten platbombarderen.
Nee, Israël komt juist met een plan om de voedseldistributie te hervatten.
Dit nieuwe plan? Internationale NGO’s en Amerikaanse beveiligingsfirma’s moeten, onder Israëlisch toezicht, voedsel uitdelen in dozen. Liefst met een drone erboven. Humanitaire hulp, maar dan met een QR-code en een wachtrij voor toestemming. De VN en WFP noemen het weaponization of aid. Israël noemt het orde scheppen. De waarheid? Gaza is gereduceerd tot een humanitair laboratorium, waar ethiek verdampt in de woestijnhitte. 

De hoofdschuldige, Hamas wordt niet eens genoemd. Hamas kan er ook voor kiezen deze hele voedselmisère direct te stoppen maar op één of andere manier lijken de Hamas helden waar niemand iets van mag vragen.
Mede dankzij hun supporters hier ten lande en in het gehele westen...

Washington drukt door
En dan is er nog de VS. Terwijl Trump verklaart “we’re taking care of it,” voert zijn ministerie van Buitenlandse Zaken stille druk uit op NGO’s: wie niet meehelpt met het Israëlische plan, mag z’n subsidie vergeten. Diplomatie anno 2025. Zelfs het World Food Program wordt voorzichtig gechanteerd met bezuiniging, tenzij ze instappen in het nieuw bedachte distributieparadigma van de strategische snackbox.
Reken maar dat ze toegeven, het gaat uiteindelijk primair om het voortbestaan van de NGO's en secundair om Gaza. Geld regeert.
Wat je ook vindt van Trump, de man weet hoe geld werkt en hij heeft de NGO's door.
Het is één corrupt zooitje om het maar een beetje direct te zeggen.
Hier gaat ViaLogica nog wel een artikeltje aan wijden.

De status van Gaza
Wat is de status van Gaza vandaag? Geen staat. Een terroristische organisatie als regering en als leger. Geen voedsel. Wel mensen. Kinderen. Ouderen. En een oorlog die al 19 maanden Gaza verpulvert. Israël mag dan een erkende staat zijn, met een vlag en een regering - Gaza is verworden tot een politieke voetnoot waar mensen op rantsoen van diplomatieke onverschilligheid leven.

De staat van Israël speelt op het wereldtoneel. De status van Gaza? Onbepaald. Ontzien in strategische plannen, maar opgevoerd als risico in ieder veiligheidsrapport.
En de gijzelaars? Ze worden geteld. Geverifieerd. Misschien dood. Misschien niet. Wie telt de Gazanen die in opstand komen tegen Hamas, doodgeschoten worden en gewoon vergeten worden?

Hamas is nog steeds populair in Gaza.
Zolang Gazanen liever sterven als Israël te erkennen komen we er niet.
Het verschil is dat de Gazanen Israël compleet van de kaart willen vegen en de Israëlies naast de Gazanen willen kunnen bestaan.
Die mindset moet als eerste veranderen.

Dat is de echte statusupdate die de wereld nodig heeft.