Echte Woningcrisis - Hoe BlackRock het Eigenwoning bezit Ontmantelt

Er voltrekt zich wereldwijd een stille revolutie. Geen tanks, geen vlaggen, geen referenda — slechts vastgoedtransacties, beleidsverschuivingen en een verdacht eenvormige visie op de toekomst.

BlackRock en andere financiële megaconglomeraten kopen op grote schaal woningen op. Onder het mom van “Build to Rent” wordt het idee van eigenwoningbezit systematisch uitgehold. Dit is geen oplossing voor de woningcrisis, maar een gecoördineerde machtsverschuiving. Een vorm van economische landroof, vermomd als vooruitgang.

In landen als Australië krijgen buitenlandse investeerders versnelde bouwvergunningen, belastingvoordelen en toegang tot strategische gronden, terwijl lokale gezinnen worden uitgesloten. Het fenomeen verspreidt zich nu snel naar Europa en Noord-Amerika. Overheden faciliteren dit proces en verschuilen zich achter technocratische taal over “duurzaamheid” en “efficiënt ruimtegebruik”.

Wat hier gebeurt, is geen losstaand beleid maar een hoofdstuk uit de agenda van de Great Reset. De beroemde slogan van het World Economic Forum — “Je zult niets bezitten en gelukkig zijn” — wordt stilaan realiteit, niet als optie, maar als beleid. Met smart cities, digitale centrale bankmunten (CBDC’s), AI-surveillance en grootschalige huurprojecten ontstaat een samenleving waarin bezit, privacy en autonomie systematisch worden vervangen door controle en afhankelijkheid.

Ayn Rand voorzag dit met ijzingwekkende precisie. Zij waarschuwde dat een samenleving waarin productie afhankelijk wordt van goedkeuring van de machtigen, en waar corruptie loont terwijl eerlijkheid wordt bestraft, onvermijdelijk haar eigen ondergang tegemoet gaat. De maatschappelijke symptomen die Rand beschreef zijn vandaag zichtbaar: wetgeving beschermt machtige spelers in plaats van burgers, invloed vervangt verdienste, en geld stroomt naar netwerken van privileges — niet naar productieve arbeid.

Deze ontwikkelingen zijn geen toevallige marktbewegingen. Ze zijn onderdeel van een ideologische omslag, waarin vrijheid ondergeschikt raakt aan controle. De aanval op woningbezit is slechts één front. Wat op het spel staat is niet enkel vastgoed, maar toekomstperspectief. Een vrije samenleving kan niet bestaan zonder toegang tot eigendom, zonder ruimte voor autonomie.

Wat wij nu meemaken, is geen economische evolutie — het is een geopolitieke herverdeling van macht, verpakt in technocratisch jargon.

De vraag is niet alleen: Zullen we nog een huis bezitten?
De echte vraag is: Zullen we nog vrij zijn om te kiezen?