Dieseldram! - De Groene Leugen - Zwart Op Wit

🌱 Zero Emissie! (Behalve Utrechts eigen diesels natuurlijk)

Hoe de gemeente Utrecht de klimaatstrijd voert met roetwolken van hypocrisie

UTRECHT — Sinds 1 juli wappert in Utrecht de groene vlag van de vooruitgang. Vrachtauto’s die nog durven te pruttelen op iets ouderwets als fossiele brandstoffen worden beboet en verjaagd alsof het middeleeuwse pestdragers zijn. Want: Utrecht is een zero-emissiezone, baby!

Of ja… tenzij je toevallig bij de gemeente werkt.

Want wat blijkt? Diezelfde gemeente Utrecht, die stoer het vingertje heft naar elke kleine ondernemer met een dieselbusje uit 2017, heeft zelf doodleuk zeventien splinternieuwe dieselvrachtwagens aangeschaft. En nee, dat is geen foutje uit 2008. Dit gebeurde nu, midden in hun eigen emissie-evangelie. 🤡

Diesel is dood, lang leve diesel!
Volgens een gemeentewoordvoerder kon het echt niet anders. Want Utrecht moet wel haar vuilnis kunnen ophalen. En blijkbaar is de wereld redden toch nét iets minder urgent dan op tijd de grijze bak legen in Wittevrouwen.

Je vraagt je af: hoe komt een stad die overal zero-emissie plakt — op verkeersborden, beleidsnota’s en LinkedIn-profielen — op het lumineuze idee om voor miljoenen aan dieseltrucks te kopen, terwijl de bakfietsende burger met zonnepanelen op zijn hoofd wordt geacht “duurzaam te denken”?

Simpel. In Utrecht geldt: regels zijn er voor anderen.

Klimaatdoelen zijn heilig… tenzij ze onhandig zijn
Waar ondernemers met een oude koelwagen zich blauw betalen aan elektrische ombouw of dwangverkoop, mag de gemeente gewoon nog even door dieselen. Want: het systeem laat dat toe. En wat niet verboden is, is dus moreel verantwoord, toch?

Dat de dieselvrachtwagens nog decennia lang fijnstof en CO₂ uitbraken op precies die plekken waar kleine zelfstandigen zijn weggejaagd omwille van “luchtkwaliteit”? Ach ja. “Compensatie volgt via beleid.” 🪄

Diesel als duurzaamheidsmiddel
Natuurlijk, Utrecht belooft heus dat ze “op termijn” ook met die diesels gaan stoppen. Zodra de infrastructuur “klaar” is. Zodra er geld is. Zodra het politieke klimaat niet te gevoelig ligt. Oftewel: nooit. Maar op papier wel. En dat is genoeg.

Want het klimaatbeleid anno 2025 draait niet om CO₂-reductie. Het draait om signalen geven. Om imago. En niets zendt een sterker signaal dan een groene slogan op de zijkant van een zwarte dieseltruck:

“Utrecht – Duurzaam in Beweging.”

– gevolgd door een wolk roetgas en een boete voor de ondernemer die erachter rijdt.

Conclusie: Iedereen is gelijk voor de wet, behalve de wet zelf
In de strijd voor het klimaat gelden harde keuzes. Maar gelukkig is er altijd één partij die zich nergens aan hoeft te houden: de overheid zelf. Utrecht is daarmee het schoolvoorbeeld van hoe je duurzaamheid kan gebruiken als knuppel én als paraplu: je slaat er de burgers mee, en je schuilt er zelf onder.

Utrecht: waar zero-emissie begint en eindigt bij de burger