De Droogte, de Historische Overstromingen en de Evacuaties
Waterschappen onder vuur: een kritische blik op falend waterbeheer in Nederland
Geschreven door: Redactie
In januari 1995 werden ongeveer 250.000 mensen en 1 miljoen dieren geëvacueerd uit het rivierengebied, waaronder Druten en West Maas en Waal, vanwege extreem hoogwater. De Maas en Rijn bereikten gevaarlijke waterstanden, wat leidde tot grootschalige evacuaties en inzet van noodmaatregelen.
We betalen ons blauw aan falend waterbeheer: de waterschappen als logge geldverslindende molochs
Nederland zucht onder bureaucratisch waterbeheer, maar de belastingaanslagen blijven stijgen. De waterschappen, ooit opgericht om het land droog te houden en het grondwaterpeil op peil, zijn verworden tot bureaucratische bastions die lak lijken te hebben aan gezond verstand of historisch besef. Terwijl het maandenlang onafgebroken regent en de rivieren hun grenzen overschrijden, blijven aangewezen overstromingsgebieden zoals rond Druten en in Limburg ongebruikt. In januari 1995 werden daar nog duizenden mensen en miljoenen dieren geëvacueerd vanwege extreem hoogwater — maar het collectieve geheugen blijkt kort.
Financiële lasten en belastingverhogingen
De waterschappen voeren liever modellen en procedures dan dat ze daadwerkelijk ingrijpen. Spaarbekkens worden genegeerd, boeren laten hun land onderlopen zonder compensatie, terwijl burger en boer wel de rekening krijgen: in 2025 betalen we 4,3 miljard euro aan waterschapsheffingen, een stijging van 41 procent in vijf jaar tijd.
Natuurlijk de MSM meteen met "klimaatverandering"
En dan is daar de mediapaniek: vandaag te droog, gisteren te nat. “Neerslagtekort! Klimaatverandering!” roept men, alsof dat iets nieuws is. Het klimaat verandert al sinds de Aarde bestaat. Droogte en regen wisselen elkaar af — wat verwacht men? Elke dag een stabiele 20 graden en zon?
Conclusie: Waterschappen verkwanselen publieke middelen aan papieren veiligheid en ambtelijke zelfvoldaanheid. De echte dreiging komt niet van het weer, maar van het structurele wanbeheer, de politieke verlamming en een angstgedreven narratief dat elke natuurlijke schommeling misbruikt om nog meer controle, nog meer belasting en nog minder verantwoordelijkheid te rechtvaardigen. Hoog tijd dat dit systeem radicaal op de schop gaat.