Brussel maakt oude spellen weer modern: LANDJEPIK!
Eerst heel veel nemen - Dan weer een beetje geven - Maar wel minder als dat het eerst was - Begrijpt u?
Geschreven door: Redactie
Een analyse van de EU-landbouwplannen en het morele failliet erachter
DE STUDIE:
1. De Strategische Jojo van Brussel:
Op papier presenteert Brussel deze nieuwe landbouwplannen als een “vermindering van bemoeizucht.” Wat er echter feitelijk gebeurt, is een klassiek voorbeeld van “perverse beleidscontrole”. De EU knijpt boeren eerst af met stikstofquota, natuurherstelwetgeving en subsidies voor herbestemming. Pas wanneer de druk onhoudbaar wordt en verzet groeit, biedt men “lucht” — alsof de beul na een wurging ook even water komt brengen.
De tactiek is als volgt:
Stap 1: Maak landbouw onhoudbaar met regels, meetmethodes en paperassen.
Stap 2: Wacht tot wanhoop en protest uitbreekt.
Stap 3: Kom met een cosmetische versoepeling of een nieuw pakket “verlichting”.
Stap 4: Bind zo boeren opnieuw aan Europese voorwaarden — maar op een lager bestaansniveau.
Stap 5: Herhaal.
2. Controle door verwarring:
De kern van het plan van eurocommissaris Christophe Hansen is niet deregulering, maar herregulering. Oftewel: minder zichtbare regels, maar meer instrumenten in handen van Brussel om te sturen via “verduurzaming”, “digitale compliance” en “herverdeling van grondgebruik.” Minder bemoeienis op het erf, maar méér macht over het landschap.
De echte controle verschuift van de trekker naar de satelliet:
Drones, sensoren, satellietmetingen.
Subsidies gekoppeld aan CO2- en biodiversiteitsindices.
“Smart farming platforms” die alleen met toestemming van de EU werken.
Brussel speelt dus geen boerenschakerij, maar Risk: territoriumstrategie op Europees niveau.
3. Gecontroleerde afbouw als beleidsmodel:
Men noemt het eufemistisch “transitiebeleid.” In werkelijkheid is het een vorm van gecontroleerde liquidatie van de klassieke landbouw. Waar vroeger boeren het land beheerden, krijgen we straks:
Ecologische “natuurbuffers”
Zonnepaneelakkers
Biomassa-eilanden
En vooral: lege dorpen met cultuurhistorische waarde voor de EU-marketingafdeling.
DE SATIRE: “Landjepik – de Brussels Edition”
Welkom bij het favoriete gezelschapsspel van eurocraten: LANDJEPIK™ – Deluxe Governance Edition!
Spelregels:
Elke speler (EU-commissaris) kiest een pion: Bureaucrat, NGO-lobbyist, Technocraat of Klimaatadviseur.
Doel van het spel: Onttrek zoveel mogelijk landbouwgrond aan de boer en herclassificeer het tot “natuur”, “duurzaam energiepark” of “biodiversiteitszone.”
Extra punten voor:
Boeren die zichzelf uitkopen.
Regio’s met traditie die je kunt herverpakken als “groene erfgoedroute.”
Burgemeesters die meewerken aan onteigening.
Nieuwste uitbreiding:
“De Jojo-kaart”
Gooi een stikstofbom, trek dan de regels terug.
Net wanneer de boer denkt dat het leven weer normaal wordt, komt de volgende ronde: digitale compliance audits! Hilariteit gegarandeerd!
Limited edition tokens:
De Stikstofmeter – trilt willekeurig zodra een boer ademt.
De Subsidietrechter – werkt alleen als je inlogt met 14 wachtwoorden, een eHerkenning, en de zegen van Frans Timmermans.
De Groene Waakhond – blaft zodra je een koe melkt.
ViaLogica Conclusie:
De boeren worden niet geholpen, ze worden herverdeeld. Hun land, hun levens, hun levenswerk – in handen van Brusselse strategen met spreadsheets in plaats van aarde onder hun nagels.
Wij zeggen: Dit is geen deregulering. Dit is een herstart van het oude spel: landjepik — maar nu met satellieten, sensoren en subsidies in plaats van legers.
En elke ronde opnieuw verliest de boer.
En wij verliezen daarmee ook - Alleen hebben weinigen dat in de gaten.